خلاصه‌ای از کتاب «روابط متکامل زن و مرد» استاد صفایی حائری:
در انتخاب همسر، معیار و میزان انتخاب، همان خصوصیات و نکته‌هایی است که برای تو مهم است. زیبایی، صدا، اندام و حالت‌هایی که برای تو مهم هستند نمیتوانی به آن بی‌اعتنا باشی، مگر آنکه از آن عبور کرده باشی و گذشته باشی. پس تا هنگامی که اسیر هستی، به تقلید پرواز نکن و مطمئن باش که بت‌های تو را هرچند که به آن دست بیابی، می‌شکنند و در این دنیا برایت دل‌خوشی نمی‌گذراند.
نقطه ضعف‌های تو باعث اسارت تو و تسخیر تو می‌شود. کلید فتح قلعه‌ی ‌دل‌ها، تعلق‌ها و ضعف‌های آن‌ها است. 
در محبت یا گفت‌وگو ‌حد نگه دار، تا آن‌جا که هنوز به جمله‌هایی از تو مشتاق هستند، خاموشی تو شیرین است. به همان اندازه‌ای محبت و اقبال داشته باش که طرف تو نیاز دارد، نه به اندازه ای که تو داری. هنگام راحتی و انس، در دل بهار زندگی از پاییز هم یادی بکن. این توجه، تعلق و دل‌بستگی را ضعیف می‌کند و تو را آماده می‌سازد و برای حوادث، مصونیت می‌بخشد. در لحظه‌های خوشی و شادی، برای دیگران هم سهمی بگذار و اگر مزاحم تو شدند سخت‌گیر نباش، که گذشت از خوشی‌ها، تو را به خوبی‌ها می‌رساند.
اگر می‌بینی که یک روش حاصل نمی‌دهو، تکرار نکن و سماجت نکن. یک‌دنده راه نرو، که شرایط، سرعت‌ها و حتی توقف‌ها را می‌طلبند.
قهر و تندی مکرر، جسارت می‌آورد و حرمت‌ها را می‌درد. پس از جذب و دل‌بستگی، قهر می‌تواند اهرم مفیدی باشد.
مادر و پدرت را در برار همسرت مگذار. خواسته‌های آن‌ها و دوستانت را با زبان خواسته‌های خودت مطرح کن.
فرزندان خود را راه‌رفتن بیاموز، به دوش نکش. میان آن‌ها و مشکلات‌شان حائل نشو. بگذار مشکل را تجربه کنند و راه حل را بیاموزند. از دور به آن‌ها راه بهتر را غیر مستقیم بیاموز، تا اعتماد به نفس و تجربه‌اندوزی آن‌ها لطمه نبیند.