تصمیم گرفتم یه دوره جدید شروع کنم و از بچه ها بخوام که فضای مجازی رو حذف کنن یا حداقل کمترش کنن. ولی به این نتیجه رسیدم که اگه خودم نتونم و یا واقعا اعتقاد نداشته باشم که این کار خوبیه و نتایج خیلی خوبی هم داره نمیتونم از این بندگان خدا بخوام که این کارو بکنن. بنابراین در راستای این تصمیم، اقدام به دی اکتیو کردن اینستاگرامم کردم. البته اکانت کاریم هنوز هست. ولی خوب به لطف کند بودن و داغون بودن قندشکن ها، رسما دیگه کاربرد خودشو از دست داده. اگه واقعیتش رو بخوام بگم هم خیلی تمایلی ندارم که مدام به روزش کنم. حالا اهمیتی نداره که الگوریتم اینستا یه جور دیگه کار میکنه و پیچم بالا نمیاد. دوست ندارم با آپدیت کردن های الکی و استوری های پشت سر هم وقت آدم ها رو بگیرم. بنظرم پست گذاشتن و آموزش ریاضی توی اون پست ها هم نمیتونه کمکی بهشون بکنه. شایدم خیلی قدیمی فکر میکنم. ولی بنظرم کلا نمیشه با ابزاری مثه اینستاگرام به یادگیری عمیق دست پیدا کرد. برای رسیدن به یادگیری عمیق اتفاقا باید از اینستاگرام بیرون اومد. 

من تقریبا از اواخر خردادماه تا الان ورزش و باشگاه رو شروع کردم. از روز شنبه تا چهارشنبه روزی یک ساعت ونیم تمرین داشتم. کلاسی که میرم چند نوع ورزش رو به صورت ترکیبی انجام میده، مثل پیتلاتس، فیتنس، اچ آی تی، توباتا، تمرینات اینتروال و ایستگاهی و از این دست حرکات.