تنها چیزهایی که در این عالم نه میشه به ارث برد، نه توی ژن از نسلی به نسل بعد منتقل میشه و نه جایی هست که بشه خرید. تنها چیزهایی که در این عالم به دست آمدنی هستند و باید براشون عمیقاً تلاش کرد. تنها چیزهایی در این عالم که معیار واقعی برتری آدمها نسبت به هم هستند. اگر کسی در زیبایی، هوش، ثروت و دارایی های مادی در سطح بالاتری از تو باشه، تو نمیتونی به اون سطح برسی مگر اینکه آرامش و آسایش و منابع خودت رو خرج به دست آوردن اونها کنی، حتی شاید مجبور بشی سلامتی ات رو در معرض خطر بگذاری. ولی اگر کسی در عشق و علم در سطح بالاتری از تو باشه و تو دوست داشته باشی که شبیه اون باشی خواهی تونست، با تلاش خواهی تونست و نه تنها آرامشی رو در این راه از دست نمیدی، که هرچه بیشتر آسایش خودت رو فدای این راه کنی به آرامش بیشتری دست پیدا میکنی. بله درسته، در مسیر هر دوی اینها باید ساحل امن آسایش رو بر خودت حرام کنی. اما به جزیرۀ آرامشی دست پیدا خواهی کرد که نه در میانۀ اقیانوس، که در قلب و روحت پیدا میشه. طلب عشق و علم مثل باز کردن راه آب باریکی به مزرعۀ تشنۀ روحت میمونه. راه آب باریکی که از دریایی سرچشمه گرفته که بی انتها و تموم نشدنیه.

عشق شادی آفرینه و علم قدرت بخش. عشق تواضع و کوچکی یادت میده و علم غرور و سربلندی بهت میده. ارزش آدمها به عشق و علم اونهاست.آدمهایی که هم عاشقند و هم عالم، بی نظیرند. شاید این تنها کمالی باشه که به همون مقدار که بهش گرایش پیدا میکنی و طلبش میکنی، بیشتر به سمتت میاد. تنها داشتنی هایی که هرچقدر با داشتنشون، حرص بیشتر داشتن داشته باشی حریص و ذلیل نمیشی بلکه پربارتر و عزیزتر میشی. تنها داشتنی هایی که هرچقدر به دیگران ببخشی کم نمیشه بلکه زیادتر میشه.

ملاک برتری آدمها رو عشق و علم اونها در نظر بگیر.ملاک تفاوت کرمها و پروانه ها هم همینه. تفاوت زمینی که کرمها توش میلولند و آسمانی که پروانه ها توش بال میزنن. خزیدن روی زمین همان و به خاک کشیده شدن همان. پرواز همان و تملک وسعت آسمان همان. آسمان بی انتهاست، هر پروانه ای به وسعت بالهاش میتونه بالاتر بره. در آسمان عشق و علم هم همین قانون حکم فرماست. تمرین پرواز کن در این آبی بی انتها...